We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Een nieuw menu biedt een half dozijn variaties van deze klassieke cocktail
De daiquiri heeft een slechte reputatie opgebouwd als een zoete, bevroren drank die kenmerkend is voor all-inclusive resorts, maar deze cocktail heeft een geschiedenis die meer dan een eeuw teruggaat. Op zijn meest elementaire, daiquiri bestaat uit drie ingrediënten: rum, limoen en eenvoudige siroop.
Het is vanuit die basis dat de barmannen van New York City's Langzaam Shirley lanceerde het daiquiri-menu van de bar dat beschikbaar is tijdens de National Rum Week van 15 tot 21 augustus. De ondergrondse bar benadrukt de oorsprong van elke cocktail op het menu, en de daiquiri's zijn niet anders. Nip aan een op Hemingway geïnspireerde cocktail naar een recept gemaakt in Havana's La Floridita in 1921 of een moderne Old Cuban uit Pegu Club’s Audrey Saunders.
De elegantie van de drankjes past bij het op Old Hollywood geïnspireerde interieur. Denk aan een orkaanglas gewikkeld in een bananenblad voor de banaan Fredo Corleone en een champagnecoupe voor de FAF, wat een krachtige combinatie is van vijf rum. (Maak je geen zorgen, er is zeker nog een bevroren versie.)
Vind de F.A.F. recept om elke week daiquiri-week thuis te maken.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani mag jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
De onfeilbare Daiquiri
Aangezien er nog maar een half dozijn echte barmannen over zijn in de wereld, en de rest nauwelijks in staat is om iets anders dan wodka-martini's te maken, besloot ik dat de enige manier waarop ik ooit een klassieke daiquiri zou krijgen, was om te hebben het recept op de achterkant van mijn visitekaartje, zodat ik het kon overhandigen aan de persoon achter de bar die het anders misschien zou maken met aardbeien of bananen, op de rotsen of bevroren.
Sinds ik de kaarten heb laten maken, met een foto van het cocktailglas waarin ik het wil serveren, krijg ik precies de daiquiri die vernoemd is naar de Cubaanse stad Daiquiri, waar na de Spaans-Amerikaanse oorlog Amerikanen kwamen rennen de mijnen, buiten kantooruren doorbrengend met het drinken van lokale rum met lokaal limoensap en lokale suiker.
F. Scott Fitzgerald was de eerste die het in druk noemde, in This Side of Paradise (1920), en Hemingway - die zijn daiquiri's zonder suiker dronk - schreef over de cocktail: "Het gefrappeerde deel van de drank was als het kielzog van een schip en het heldere deel was hoe het water eruitzag toen de boeg het doorsneed als je in ondiep water over de mergelbodem was. Dat was bijna de exacte kleur.” Een drankje dat zo perfect is, vereist respect. En kennis. Dus ik heb mijn kaarten.–John Mariani
LC One Man's (nogal opdringerige) techniek om elke keer het perfecte drankje te garanderen Opmerking
Net als John Mariani kun jij ook je kaarten hebben. Klik gewoon op onderstaande kaart en print het recept ter grootte van een visitekaartje uit op stevig papier. Iets waterdichts is misschien verstandig, knip het dan op maat en stop het in je portemonnee.
Bedankt voor het artikel! Hopelijk vindt de auteur het niet erg als ik dit gebruik voor mijn termijnpapier.
Ja, ik lees en begrijp dat ik niet begrijp waar ik het over heb :)
ben je serieus?
Ik moet je zeggen dat je misleid bent.
Schrijf je niet op bestelling?